Het verhaal van cozy

De ontwerper van de Cozy was een gravin, een rebel en een vrouw.

Een leuk weetje is dat de originele Cozy niet door een man is gemaakt maar door een vrouw. Over haar hebben we een heel verhaal te vertellen. Haar naam was Cosette Gemuttlich. Ze is geboren in Duitsland, maar groeide op in Frankrijk. Ze was de dochter van een rijke Duitse industriële entrepreneur, Werner Gemuttlich. Hij werd rijk van de ijzer- en staalhandel die floreerde in de jaren veertig en vijftig. Eerst produceerde hij het staal om de oorlog te beginnen en te eindigen. Daarna had iedereen staal nodig voor de wederopbouw na de oorlog. Je zou kunnen zeggen dat de oorlog erg gunstig was voor Werner. Hij trouwde met een Franse gravin, Henriette Angelique d’Herouville. In haar chateau d’Herouville werd Cosette in 1942 geboren.

Cosette groeide op in rijkdom en kreeg een klassieke opvoeding van de hogere klasse. Deze opvoeding was er niet op gericht om bij te dragen aan de maatschappij maar om een huwbare vrouw te worden. Ze leerde onder andere pianospelen. Ze hield van muziek, maar haatte de piano. Toen ze ouder werd kwam ze in opstand tegen haar ouders en tegen de maatschappij waarin ze was opgevoed. Ze danste, dronk en rookte liever met het huispersoneel dan aanwezig te zijn op plechtige sociale bijeenkomsten. Ze studeerde een paar jaar industriële vormgeving aan de universiteit van Heidelberg maar ze maakte haar opleiding nooit af. In plaats daarvan begon ze eind jaren ’50 door Europa te reizen.

Het was in die periode dat ze gitaar leerde spelen en dat ze begon rond te hangen in de vroege Europese popmuziekscene. Ze bracht veel tijd door in Londen, waar ze een aantal muzikanten ontmoette die later bekend zouden worden als de British Invasion. Aangezien de invoer van gitaren uit de VS in die tijd verboden was, was het voor Europese gitaristen moeilijk om aan goede gitaren te komen. Fender en Gibson waren zeer bekend, maar er daadwerkelijk op spelen of er zelfs een bezitten was in die tijd niet gemakkelijk.

Het ontwerpen en bouwen van de ‘perfecte gitaar’.

Cosette besloot haar industriële kennis in de praktijk te brengen. Samen met een paar bevriende gitaristen begon ze de ‘perfecte gitaar’ te ontwerpen. Ze was flink geïnspireerd door ontwerpen van Gibson en Fender en experimenteerde een paar maanden totdat er een gitaar uitkwam die er goed genoeg uitzag om er daadwerkelijk een prototype van te bouwen. Geld was een serieus probleem. Natuurlijk had geen van de bevriende muzikanten een dubbeltje over en papa had genoeg van ’de bohemian rebelse levensstijl van Cosette, dus van hem hoefde ze geen geld te verwachten. Met veel moeite wist Cosette de 300 pond te bedelen, stelen en lenen die nodig was om vier prototype gitaren te bouwen.

Eerste gitaren

De eerste gitaren die werden gebouwd hadden de typische offset bodyvorm met diepe bodycontouren en een dik aangezette hals. Deze waren voorzien van humbucker pick-ups, in die tijd de nieuwste innovatie op het gebied van het elektrische gitaarontwerp. Ze kon niet beslissen over een brugconfiguratie, dus experimenteerde ze met verschillende bruggen op die eerste gitaren. Van wat we kunnen reconstrueren, hadden twee van de gitaren tunomatic [NM36] bruggen, één had een tremolosysteem in een holte van de body, vergelijkbaar met de jazzmaster en de vierde was uitgerust met een bigsby-tremolo en waarschijnlijk ook een tunomatic brug. Details over welke pick-ups in die vroege gitaren werden gebruikt zijn verloren gegaan. Net als de meeste gitaren zelf.

Eerste gebruikers

Nadat Cosette vier prototype gitaren had gebouwd moest ze een manier vinden om geld in te zamelen voor de productie van de gitaren op grotere schaal. De vooruitgang verliep traag. Weinig mensen in Europa dachten dat investeren in gitaarproductie een goed idee was. Er waren zoveel andere dingen die Europa nodig had, zoals woningen, koelkasten en auto’s. Cosette dacht dat wat bekendheid voor haar gitaren zou helpen.

Bekendheid is precies hoe twee van de gitaren aan hun eind kwamen. Eén werd in brand gestoken tijdens een popfestival in Monterey. De andere werd tegen een versterker gegooid. Wij geloven dat de foto’s dit trieste verhaal goed vertellen. Een derde gitaar werd geschonken aan een Britse bluesgitarist die later naar de VS verhuisde en in Californië en later in New York woonde. Zijn drugsverslaving dwong hem eind jaren zeventig veel gitaren te verkopen. Onder de verkochte gitaren bevond zich ook de Cozy. De gitaar verdween bijna twee decennia lang uit het zicht en dook toen weer op in Seattle, waar een jonge ‘grunge rock’-frontman hem op een garage sale voor 25 dollar kocht. Tijdens zijn latere podiumprestaties zou hij op zelfdestructieve wijze tegen drumstellen duiken.

Laatste overgebleven gitaar

Tegen het midden van de jaren zestig had Cosette alle interesse in het bouwen van gitaren verloren. Ze ging voor een korte tijd naar huis, naar d’Herouville. Ze sloot vrede met haar ouders en haar vaders chequeboek en verhuisde naar de VS. Daar vestigde ze zich op een kleine boerderij in de Midwest. Dat is het laatste wat we van haar weten. Haar boerderij werd verkocht in de vroege jaren tachtig en Cosette verdween uit het zicht van het publiek. De meeste gitaarkenners geloofden dat de laatste Cozy-gitaar ook in de VS te vinden was. De naam d’Herouville werd verkeerd uitgesproken en opgeschreven als Dereville. Decennialang werd dus aangenomen dat Cosette en de laatste gitaar naar Dereville verhuisden.

Alles valt op zijn plek

Karl Kauffmann, een serieuze gitaarverzamelaar en -kenner, had de oplossing gevonden. Hij bezit een van de grootste verzamelingen gitaren van Europa. Zijn grootste passie is het traceren van gitaren terug naar hun oorsprong. Rond 1975 kwam hij een foto tegen van een van Cosette’s gitaren. Hij begon toen met het traceren van de geschiedenis van Europa’s verloren iconische gitaar. Hij begon in oude archieven te zoeken naar foto’s van concerten in Londen in de jaren zestig.

Wanneer hij een foto van de gitaar vond probeerde hij contact op te nemen met de artiest en hem te interviewen. Hij probeerde contact op te nemen met Cosette zelf en men gelooft dat hij daarin slaagde en haar bezocht. Tegen die tijd had Cosette het kasteel van haar ouders geërfd en het omgetoverd tot een opnamestudio. Daar herenigde ze zich met haar oude vrienden. Sommigen van hen waren bekend geworden in de muziekindustrie en velen namen uiteindelijk enkele van hun beroemdste albums op op Chateau d’Herouville.

Toen de eerste grote golf van popmuziek wegebde en werd vervangen door discomuziek verloor d’Herouville zijn magie. Er kwamen steeds minder sterren op bezoek. Cosette besloot opnieuw om andere dingen te gaan doen. Ze verliet d’Herouville en ging naar de VS, keerde nooit meer terug en liet de laatste gitaar achter in het kasteel. Ze liet de gitaar achter in de zorgzame handen van Guillaume, een huisbewaarder van het kasteel. Sommige bronnen zeggen dat Cosette en Guillaume een stormachtige liefdesaffaire hadden toen ze beiden tieners waren, maar dat is niet bevestigd. Cosette was zich terdege bewust van het mysterie dat ze had gecreëerd. Ze schreef Karl Kauffman dat de laatste gitaar nu van hem was als deel van zijn collectie en ze stuurde hem ook haar notitieboekje, met haar aantekeningen over de gitaar. Echter, tegen die tijd had Karl’s gezondheid hem in de steek gelaten en is hij nooit meer teruggekeerd naar d’Herouville om zijn gitaar op te eisen. Dat laatste deel van de zoektocht liet hij over aan zijn zoon, Kauffmann jr. Hij erfde zowel de gitaarcollectie van zijn vader als zijn passie voor gitaargeschiedenis.

Het vinden van Cozy

Kauffmann jr. keerde in 2021 terug naar d’Herouville. Met de hulp van Dustbin Derek, een verslaggever voor Nerdville Guitar Magazine die destijds een interview met Kauffmann jr. Had gedaan, begon hij eindelijk de volledige geschiedenis te begrijpen.

Kauffmann jr. en Dustbin Derek maakten de reis naar d’Herouville vergezeld door de videocrew van Nerdville Guitars Magazine. Daar ontmoetten ze Guillaume, de conciërge van het kasteel. Toen vielen alle puzzelstukjes op hun plaats en kon Kauffmann Jr. Cosette Gemutlich in verband brengen met de Cozy-gitaar, de complete geschiedenis ervan nagaan en het verhaal vertellen van Europa’s verloren iconische gitaar. Het geheel werd op video opgenomen en verwerkt tot een documentaire die een intieme indruk geeft van de zoektocht.

De gitaarcultuur van Europa

Er is nog een reden om een legendarisch verhaal rond een geweldige gitaar te creëren. Hoewel we dol zijn op oude gitaren en ons best doen om elke dag nieuwe, oude gitaren te maken, hebben we soms het gevoel dat de legendes groter zijn dan de gitaren. En toch worden we allemaal gegrepen door het verhaal van de ‘oude’ gitaar. Aangezien de meeste gitaren uit de VS komen, geloven veel gitaristen dat de VS de heilige grond van de gitaarbouw is.

Hoewel dat decennia geleden misschien waar was, weten we nu dat Europa een aantal geweldige gitaarbouwers heeft. Om er maar een paar te noemen: Patrick James Eggle, Allister Atkin, Nick Huber, Panucci Guitars, Haar Guitars, Maybach, Lakewood en ga zo maar door. Elk van hen is net zo goed als, en in sommige gevallen misschien zelfs een beetje beter dan, de legendarische Amerikaanse merken. Wij geloven dat het tijd wordt dat we dat erkennen en meer eer betonen aan onze eigen Europese gitaarbouwcultuur.

Dus, wat is er echt gebeurd met Cozy?

Na een paar jaar Kauffmann’s-gitaren gebouwd te hebben, dachten we dat het wel cool zou zijn om een gitaar van de grond af aan te ontwerpen. Een echt goede gitaar maken, ontworpen met de gitarist in gedachten. Toen realiseerden we ons dat er zoveel goede ideeën rondzweefden, zoveel onderdelen die bruikbaar waren, dat van ‘nul’ beginnen dom was.

We besloten toen dat we in ieder geval een nieuwe gitaarbody nodig hadden als platform voor onze ideeën. We wilden dat het een offset-body zou worden, groot, licht en uiterst comfortabel, dus we begonnen te tekenen. Maar, in alle eerlijkheid, we kunnen voor geen reet tekenen en we hebben geen opleiding of ervaring op dat gebied. De meeste tekeningen zagen er verschrikkelijk uit. We hadden echt iemand als Cosette nodig met kennis van techniek en design. Echter, Cosette is een denkbeeldige vriendin en kan ons niet helpen, dus spraken we in plaats daarvan met Eric Smid van Smitty Guitars. Hij was zeer behulpzaam bij het vertalen van onze ideeën naar een bruikbaar ontwerp en prototype. Hij heeft onze ideeën getoetst aan een aantal basis ontwerpregels en ineens begon het te lijken op datgene wat we in gedachten hadden. Toen hij ons het prototype van de body liet zien, wisten we dat we iets hadden waar we mee aan de slag konden.

Vanaf het begin wilden we de gitaar die toen nog de weinig inspirerende naam Kauffmann 2.0 droeg, een gitaar laten zijn met veel verschillende verschijningsvormen. Om bij zoveel mogelijk spelers te kunnen passen. Zo zijn de vijf variaties ontstaan. Vervolgens begonnen we met de bouw van de eerste 10 prototypen.

Cozy is geboren

Toen we de eerste prototypes van de gitaar in onze winkel hadden liggen, vroegen we klanten erop te spelen en feedback te geven. Wat ze leuk vonden en wat niet. Een van onze trouwe klanten is Alex. Hij is een grote vriendelijke Duitser met een mooie toon in zijn vingers, een hoofd vol gitaarkennis en een zeer goede beheersing van de Engelse taal om ons duidelijk te vertellen wat hij ervan vindt. Hij ging zitten met de gitaar en na een paar minuten vertelde hij ons dat hij de gitaar erg comfortabel vond, bijna als een deken om hem heen, heel erg knus. Hij zei: ‘Ik denk dat je hem Cozy moet noemen’ en dat hebben we gedaan.

Gebouwd in Europa

We wilden zoveel mogelijk bouwen met Europese materialen en producten. Daarom gebruiken we Paulownia voor onze bodies. Dit hout is licht, heeft goede klankeigenschappen en is goed verkrijgbaar in Europa. We kwamen Cream T pick-ups tegen die in het VK zijn gevestigd en ondanks de Brexit maakt het VK deel uit van Europa. Ze maken erg goede pick-ups. We besloten met hen in zee te gaan als hoofdleverancier van pick-ups. Natuurlijk gebruiken we ook onze eigen Kauffmann single coil pick-ups in de Cozy, maar de meeste P-90 en humbuckers zijn Cream T pick-ups.

Het verhaal vertellen

Toen we begonnen na te denken over de promotie van de Cozy, kwamen we op het idee dat dit een ontwerp uit de jaren 60 moest zijn, herontdekt in 2020. Maar wat zou een logische verklaring zijn voor een geweldig ontwerp dat niet wordt gebouwd? We bleven ons afvragen wat er gebeurt kon zijn waardoor deze gitaren nooit gebouwd zijn of verloren zijn gegaan. Toen zei iemand (iemand?) na een paar biertjes dat ze misschien vernietigd waren door Pete Townsend of door Jimi Hendrix. We vonden dat een leuk idee en begonnen er omheen te bouwen. Onze vrienden bij MusaFilms kwamen met het idee om twee korte documentaires te maken, een met het denkbeeldige verhaal en de ander met het echte verhaal. Zij kwamen met de geschiedenis van Chateau d’Herouville. Een echte plaats, een echt kasteel en een echte opnamestudio in de jaren 60. Geloof het of niet, maar ze zijn vorig jaar heropend en ze zijn open voor boekingen.

Zo, dit is het, twee verhalen over dezelfde gitaar. Nu is het tijd om jouw verhaal met de Cozy te beginnen. We hopen dat de Cozy veel gitaristen zal bereiken en ze te inspireren om meer mooie muziek te maken. We hopen dat er op een dag een echte geschiedenis te vertellen zal zijn. Over de gitaar en over haar eerste spelers die in de komende decennia misschien wel de nieuwe Jimi, Pete, Chuck, Kurt, Eddy, John of Joe worden. Wie zullen dat zijn? En welke Cozy zullen ze bespelen?

Shop beschikbare Cozy-modellen